Besluit van de gemeente Perdedor dat de sociale bijstand regelt (Sociale Bijstandsverordening 2021) | plaatselijke wet (2023)

Bedrijf

Toelichting bij de bijstandsverordening gemeente Losser 2021

Over het algemeen

Deze verordening implementeert de Wet op de sociale zekerheid van 2015 (hierna: OMM 2015). De WmO 2015 is onderdeel van de bestuurlijke en financiële decentralisatie, door middel van een budgettaire inhouding, van een takenpakket van de Wet Bijzondere Ziektekosten (hierna: AWBZ) naar de gemeenten. Deze taken vormen een aanvulling op het takenpakket dat reeds aan gemeenten werd toevertrouwd onder de "oude" Sociale Welzijnswet. Dit is mede gebaseerd op de reeds ingeslagen weg met deze wet. We kijken naar wat redelijkerwijs van de klant en zijn sociale netwerk mag worden verwacht. Indien nodig staat de gemeente u ook toe gebruik te maken van een algemene installatie of, als dit niet voldoende is, een klantspecifieke installatie. Zo draag je bij aan hun vermogen om mee te doen in de samenleving en zelfstandig te functioneren in de samenleving.

Er moet altijd een zorgvuldige toegangsprocedure worden gevolgd om het ondersteuningsverzoek van de klant, zijn behoeften en de gewenste resultaten te verduidelijken. Ga op deze manier na wat de cliënt alleen, met gewone hulp, informele aandacht of met behulp van zijn sociale netwerk of via maatschappelijk nuttige activiteiten kan doen om zijn zelfstandigheid en participatie te behouden of te verbeteren. Tot slot om te bepalen of eventueel kan worden volstaan ​​met een verwijzing naar een algemene bepaling, of een klantspecifieke bepaling nodig is en of er sprake is van een (huidige) bepaling die niet onder de reikwijdte van WMO 2015 valt. WMO 2015 en deze regeling bepalen deze toegangsprocedure. Want het verlies van het recht op schadevergoeding van de "oude" Sociale Welzijnswet staat tegenover een recht op een zorgvuldig en bilateraal proces. Een dergelijke procedure, die bovendien correct wordt uitgevoerd, moet altijd leiden tot een juiste eindzin; Ondersteuning waar ondersteuning nodig is.

Indien de opdrachtgever van mening is dat het bestuur geen maatwerk levert of dat de maatwerkvoorziening onvoldoende bijdraagt ​​aan zelfredzaamheid of participatie of dat hem woonruimte wordt ontzegd of onzorgvuldig wordt begeleid, dan is de opdrachtgever uiteraard Belanghebbende kan hiertegen bezwaar maken en vervolgens eventueel in beroep gaan. De rechtbank toetst of de gemeente zich aan de voorgeschreven procedures heeft gehouden, adequaat onderzoek heeft gedaan naar de leefomstandigheden van betrokkene en of de hulp redelijkerwijs bijdraagt ​​aan het creëren van een situatie waarin de cliënt zelfstandig en voor zo lang mogelijk in hun eigen leefomgeving.

De WMO 2015 en dit huishoudelijk reglement kennen veel bevoegdheden toe aan het bestuur. De uitvoering wordt echter meestal in opdracht van het bestuur (in opdracht van) uitgevoerd door gespecialiseerde adviseurs, ambtenaren of z. B. Dienstverleners. Voor zover in dit reglement en in de wet wordt gesproken van “het bestuur”, kan het bestuur deze bevoegdheid op grond van de algemene bepalingen van de Awb delegeren aan ondergeschikten of niet-ondergeschikten. Volgens artikel 2.6.3 van de wet kan de Raad echter alleen opdracht geven tot vaststelling van de rechten en plichten van de klant jegens een leverancier. Zie de toelichting in artikel 1 voor de definitie van "dienstverlener". Deze beperking is alleen van toepassing op opdrachten aan niet-ondergeschikten. De raad van bestuur kan ook de vaststelling van de rechten en plichten van ondergeschikten gelasten.

Artikel 2.1.3, eerste lid, van de Welzijnswet 2015 schrijft voor dat de gemeente bij wet de voor de uitvoering van het verplichte gemeentelijk beleidsplan op het gebied van de maatschappelijke zorg benodigde regels vaststelt. Volgens §§ 2.1.3 paragrafen 2 tot en met 4, 2.1.4 paragrafen 3 en 7 en 2.1.6 van de Social Welfare Act van 2015 moet de verordening in ieder geval bepalen:

• •

  hoe en op basis van welke criteria wordt bepaald of een cliënt recht heeft op een op maat gesneden aanbod van zzp, participatie, aanleunwoning of herberg;

• •

  hoe de hoogte van een persoonlijk budget wordt bepaald;

• •

  welke eisen worden gesteld aan de kwaliteit van voorzieningen, waaronder eisen aan de vakbekwaamheid van professionals;

• •

  welke faciliteiten regelgeving nodig hebben voor het afhandelen van klachten van klanten;

• •

  welke voorzieningen regulering behoeven voor inspraak van klanten in voor gebruikers belangrijke besluitvoorstellen van aanbieders;

• •

  hoe bewoners, waaronder cliënten of hun vertegenwoordigers, participeren in de uitvoering van de wet, beleidssuggesties kunnen doen, gevraagd en ongevraagd kunnen adviseren over regelgeving en beleidsvoorstellen, ondersteuning krijgen en deelnemen aan regulier overleg;

• •

  hoe de kostprijs van een maatwerkinstallatie wordt berekend; EN

• •

  de manier waarop de gemeente jaarlijks een blijk van waardering uitreikt aan mantelzorgers van cliënten in de wijk.

Volgens artikel 2.1.3 lid 3 en 2.6.6 lid 1 Wmo 2015 moet de gemeente in de statuten ook regelen:

• •

  het tegengaan van de illegale ontvangst van een douanelevering of persoonsgebonden budget en misbruik of verkeerde toepassing van de wet;

• •

  een goede verhouding garanderen tussen de prijs van de zorg en de eisen die aan de kwaliteit van de zorg worden gesteld als de magistraat de uitvoering van het OMM 2015 door derden laat uitvoeren. Hierbij dient rekening gehouden te worden met de ervaring van de vakmensen en de geldende arbeidsvoorwaarden.

Daarnaast kan de gemeente conform de artikelen 2.1.4, eerste en tweede lid, 2.1.5, eerste lid, 2.1.7 en 2.3.6, derde lid van de Wet bijstand 2015:

• •

  specificeren dat cliënten een niet-cliënt algemene zorgbijdrage en cliëntspecifieke ouderdomspensioenen verschuldigd zijn;

• •

  in de landsverordening de hoogte van de bijdrage voor verschillende soorten instellingen verschillend vaststellen, ook als de cliënt zelf de financiering afkoopt met een persoonsgebonden budget. Ook kan worden bepaald dat de bijdrage hiervoor wordt verlaagd voor personen die tot bepaalde groepen mensen behoren en dat de bijdrage afhankelijk is van het inkomen en vermogen van de opdrachtgever en zijn echtgenoot;

• •

  bepalen dat een minderjarige klant die niet de huiseigenaar is, een bijdrage moet betalen van zijn of haar afhankelijke ouders en van de andere persoon dan de ouder die samen met de ouder zeggenschap heeft over de klant;

• •

  bepalen onder welke prijscondities de persoon met een PGB ondersteuning kan krijgen van een persoon die behoort tot het sociale netwerk.

Twents model voor inhuur maatschappelijke ondersteuning en jeugdzorg

Per 1 januari 2019 hanteren de veertien Twentse gemeenten het Twentse model voor de werving van maatschappelijke ondersteuning en jeugdzorg op basis van de Jeugd- en WMO-wet 2015. Het Twentse model sluit aan bij de transformatie van de maatschappelijke sfeer. Om de bewoner adequaat en precies te kunnen ondersteunen, moeten de individueel geïndiceerde oplossingen worden aangepast aan de bewoner of het gezin en de bestaande en lokaal georganiseerde voorzieningen. Het Twentse model is ontworpen om in te spelen op lokale verschillen en gelijke tred te houden met lokale, regionale en landelijke ontwikkelingen.

In het Twentse model bepaalt niet de gemeente of de referent hoe een oplossing gaat werken, maar de aanbieder in samenspraak met de bewoner. De gemeente of referent bepaalt in overleg met de bewoner wat (welk resultaat) moet worden bereikt. De aanbieder krijgt een budget om de bewoner zodanig te ondersteunen dat dit resultaat behaald kan worden. De keuzevrijheid van bewoners en daarmee de verscheidenheid aan aanbieders is gewaarborgd.

In het Twentse model worden vier ondersteuningsbehoeften gedefinieerd:

• •

  Ondersteuningsbehoefte 1: De bewoner heeft ondersteuning nodig bij het uitvoeren van dagelijkse handelingen en vaardigheden (Jeugdwet & Wmo, 2015)

• •

  Ondersteuningsbehoefte 2: De bewoner heeft ondersteuning nodig bij het beheersen en uitvoeren van dagelijkse handelingen en vaardigheden (Jeugdwet & Wmo, 2015)

Afhankelijk van de kenmerken van de bewoner of het gezinssysteem worden voor elke ondersteuningsnood verschillende niveaus onderscheiden. Het Access-team bepaalt welke ondersteuningsbehoefte (of combinatie van meerdere ondersteuningsbehoeften) past bij het te behalen resultaat en stelt het niveau vast. Het Access-team beoordeelt vervolgens de omvang en duur van de ondersteuning. Het toegangsteam kan dit afstemmen met een provider. Het bedrag van de financiering vermenigvuldigd met de prijs bepaalt het maximale budget dat de aanbieder ontvangt om het resultaat te behalen.

Naast ondersteuningsvereisten kan het toegangsteam een ​​of meer modules leveren. Het model bevat drie modules:

• •

  Module Counseling en Diagnostiek: Als onderdeel van de begeleiding wordt de zorgverlener geraadpleegd over de vragen van het toegangsteam over de te behalen resultaten en de in te zetten ondersteuning. De diagnose omvat het zelfstandig vastleggen van het probleem van de bewoner en helpt de twijfels van het onthaalteam ophelderen.

• •

  Huisvesting en woonmodule: In het Twentse model wordt onderscheid gemaakt tussen ondersteuning en huisvesting en kan ook huisvesting als ondersteuning worden gebruikt. Ook pleeggezinnen en gezinshuizen vallen onder deze module.

• •

  Maatwerkondersteuningsmodule: Dit is de verplichte ondersteuning van een maatregel als jeugdbescherming, jeugdreclassering en jeugdzorg plus.

Beschikbaarheidsvoorzieningen zijn ook opgenomen in het Twentse model. Dit heeft gevolgen voor de voorzieningen waarover de gemeenten in de regio willen beschikken (zeer gespecialiseerde 24-uurszorg en weinig gebruik, crisisbedden, crisisopvang en het coördinatiebureau noodhulp).

Als een enkele voorziening wordt gebruikt, wordt op basis van de resultaten een mix van behoeften, niveaus en ondersteuningsmodules gevormd. Het is mogelijk om met één aanvraag- of ondersteuningsmodule meerdere resultaten te behalen. Het is ook mogelijk dat meerdere ondersteuningsvragen of modules bijdragen aan een resultaat.

Deze statuten kunnen niet los worden gezien van het Strategisch Plan dat de raad mede op grond van artikel 2.1.2 van de WMO 2015 heeft vastgesteld. In dit strategisch plan wordt het door de gemeenteraad te voeren beleid op het gebied van maatschappelijk draagvlak vastgelegd.

Toelichting artikel voor artikel

Hoofdstuk 1 Definities

Artikel 1.1 Definities

De WMO en de daarop gebaseerde regelingen bevatten een groot aantal definities, waardoor het aantal definities in deze regeling beperkt is. Niet alle bepalingen behoeven uitleg.

onder een

Algemeen gebruikelijke voorziening: Een voorziening is nooit algemeen gebruikelijk (CRvB 24-02-2016, nr. 13/2603 WMO-T). Een fiets met trapondersteuning is bijvoorbeeld gebruikelijk voor klanten, maar niet voor iedereen. Denk bijvoorbeeld aan mensen onder de 16 jaar. Lage c

Bijdrage: Vroeger heette dit een eigen bijdrage; WMO 2015 noemt het de kostenbijdrage. De kosten worden nader toegelicht in hoofdstuk 10 van dit reglement.

lage D

Interview: Het interview is het mondelinge contact naar aanleiding van een rapport waarin de gemeente de algemene situatie met de hulpvrager evalueert. Dit in termen van hun kansen op het verbeteren van hun zelfstandigheid of participatie alleen, met reguliere hulp, met mantelzorg of met hulp van andere mensen in hun sociale netwerk of met gebruik van beschikbare voorzieningen, gemeenschappelijk gebruik, algemene of aangepaste voorzieningen. voorzieningen om te voorkomen dat ze gebruik moeten maken van beschermd wonen of onderdak.

lage h

Huisgenoten: Een huurder of huurder wordt niet als huisgenoot beschouwd. Als er sprake is van een zakelijke relatie, moet dat blijken uit het huur- of pensioencontract.

Als mensen vanwege hun zorgbehoefte zelfstandig op één adres wonen, zijn ze ook huisgenoten. Dit kunnen gemeenschappen zijn van monniken, bejaarden of gehandicapten.

lage j

Melding: De behoefte aan maatschappelijke ondersteuning kan door de cliënt of namens de cliënt worden gemeld. Een verzoek om informatie en/of advies wordt niet beschouwd als een klacht. Het bestuur kan bijvoorbeeld iemand doorverwijzen naar algemene voorzieningen of op andere manieren informatie verstrekken. Naar aanleiding van de melding is de Raad van Bestuur verplicht een onderzoek in te stellen.

lage k

Ondersteuningsplan: Nadat het gesprek is gevoerd en het onderzoek is afgerond, stelt de Raad een rapport op met de resultaten van het onderzoek. Dit rapport wordt beschouwd als een ondersteuningsplan. Wat in overleg met de klant is besproken, wordt verwerkt in het plan, inclusief afspraken over ondersteuning. Juridische zaken worden in ieder geval geregeld in artikel 2.3.2 vierde lid van de wet. Afhankelijk van het individuele geval kunnen ook andere onderwerpen worden beschreven. Indien beschikbaar wordt in het gesprek ook het persoonlijk plan opgenomen in het ondersteuningsplan.

onder l

Persoonlijk plan: In een persoonlijk plan geeft de cliënt aan welke ondersteuning hij denkt nodig te hebben. Hun omstandigheden staan ​​ook beschreven in het Plan, waarnaar artikel 2.3.2, vierde lid, van de wet verwijst.

lage p

Pgb: Persoonlijk Budget: Bedrag waaruit namens de Raad van Bestuur wordt betaald voor diensten, leveringen, hervormingen en andere maatregelen van een individuele installatie die een opdrachtgever van derden heeft verkregen.

waarin de

Het recht op een persoonsgebonden budget houdt in dat de klant verplicht is een PGB-plan op te stellen volgens het door de gemeente verstrekte format. Het bestuur toetst aan de hand van het door de opdrachtgever ingediende PGB-plan of de financiering in de vorm van een persoonsgebonden budget is.

Artikel 1.2 Toepassingsgebied van de Regeling

Lid 1 en 2

De bijstand treft de inwoners van de gemeente Losser. Het tweede lid bepaalt wie als ingezetene wordt beschouwd.

Hoofdstuk 2 Melding, Onderzoek en Handhaving

Artikel 2.1 Verzoek tot Hulpmelding

Het eerste contact van de bewoner met de gemeente loopt via WIJZ en kan op verschillende manieren: schriftelijk, mondeling, telefonisch of digitaal. Op basis van dit eerste contact wordt beoordeeld of de informatie en adviezen voldoende zijn of dat een onderzoek nodig is. Alleen in het laatste geval komt de term “melding” aan de orde. Indien naar het oordeel van het bestuur een melding aanwezig is, wordt deze geregistreerd. De gemeente bevestigt de ontvangst van de melding aan de bewoner. Het bestuur doet dit schriftelijk, digitaal, mondeling of telefonisch. De melding kan niet alleen door de bewoner zelf gedaan worden, maar ook door iedereen die iets met de bewoner te maken heeft, b.v. B. een familielid of vriend, de ouder of een professionele maatschappelijk werker. In artikel 2.3.2 lid 1 van de wet staat al dat wanneer het bestuur op de hoogte wordt gesteld van een behoefte aan maatschappelijke ondersteuning, het bestuur dit rapport onderzoekt.

omslag 1

Het eerste lid bevat regels voor de verplichte meldingsprocedure. De melding is vormvrij en kan schriftelijk, langs elektronische weg, mondeling of telefonisch bij de raad van bestuur worden gedaan. Zie de algemene uitleg van de mandaten van de Raad van Bestuur.

De melding kan worden gedaan "door of namens de opdrachtgever". Dit kan ruim worden geïnterpreteerd. Naast de cliënt kunnen ook diens plaatsvervanger, nabestaanden, partner, familieleden, buren of andere betrokkenen de melding doen.

tapa 2

De verplichte erkenning is verankerd in het tweede lid (artikel 2.3.2, eerste lid, laatste zin van de wet). Op grond van artikel 4 lid 3a Awb is het bestuursbureau verplicht een elektronisch ingediende aanvraag te bevestigen. Dit kan dus, en is vanzelfsprekend, ook elektronisch. Als de melding mondeling of telefonisch is gedaan, kan dit ook worden afgesproken.

Aangezien het onderzoek naar aanleiding van een melding maximaal zes weken kan duren (zie artikel 2.3.2, eerste lid van de wet), is binnen deze termijn ook de registratie en ontvangstbevestiging van de melding van belang.

tapa 3

Paragraaf 3 bevat conform artikel 2.3.3 van de wet een uitzondering voor spoedeisende gevallen. In afwachting van de resultaten van het nameldingsonderzoek is de gemeente wettelijk verplicht om in die gevallen tijdelijke voorzieningen op maat te bieden.

Artikel 2.2 Onafhankelijke klantenservice

omslag 1

Het eerste lid is een uitwerking van de wettelijke verplichting van het bestuur in artikel 2.2.4 lid 1 letter a en lid 2 van de Wet De wet is rechtstreeks gericht tot het bestuur en vereist niet dat er in dit bij verordening. Wel is de bepaling van de wet in de regeling opgenomen omdat het van belang is om de rechten en plichten van cliënten volledig te beschrijven in de regeling. Benadrukt werd dat onafhankelijke klantenondersteuning voor de klant gratis is in de zin van de wet.

In de motivering van artikel 2.2.4 van de wet (Kamerstukken II 2013/14, 33 841, nr. 3) is vastgelegd dat gemeenten worden opgedragen om ten minste één algemene klantenservice in te richten waar burgers informatie en advies kunnen krijgen. U kunt omgaan met kwesties van sociale steun en hulp bij het verkrijgen ervan. Dit omvat ook een uitgebreide verheldering van vragen, evenals korte- en kortcyclische ondersteuning bij het nemen van beslissingen op verschillende gebieden van het leven.

tapa 2

Afdeling 2 bepaalt, overeenkomstig artikel 2.3.2, afdeling 3 van de Wet, dat de Raad van Bestuur, voorafgaand aan de melding van het verzoek om bijstand, de belanghebbende op de hoogte brengt van de mogelijkheid van gratis klantendienst.

Artikel 2.3 Vooronderzoek; een persoonlijk plan presenteren

omslag 1

Deze bepaling is hier opgenomen om due diligence te waarborgen. Het eerste lid dient als ambtelijke voorbereiding op het gesprek aan de hand van het rapport, waarin in overleg met de opdrachtgever bekende informatie wordt vastgelegd en opdrachtgevers niet worden lastiggevallen met vragen over reeds in de samenleving bekende zaken. Afhankelijk van de inhoud van de melding kan deze voorafgaande verduidelijking meer of minder uitgebreid zijn en omvat ook het in overleg met de cliënt overeenkomen van datum, tijdstip en plaats van het gesprek. Tijdens het interview kunnen op basis van dit vooronderzoek enkele specifieke vragen worden gesteld of kan de cliënt worden gevraagd een reeks documenten voor te leggen.

tapa 2

De verplichting tot het overleggen van documenten uit lid 2 is opgenomen conform artikel 2.3.2 lid 7 van de wet In verband met rechtmatigheid is in ieder geval conform artikel 2.3.4 van de wet verplicht de identiteit van de Cliënt via een document bedoeld in artikel 1 van de Identificatiewet en het is de Cliënt die het verzoek indient. voor een gepersonaliseerde service bent u eveneens verplicht dit document ter inzage te geven. Bij het verzamelen van gegevens conform lid 1 en 2 dienen de grenzen van de Wet bescherming persoonsgegevens in acht te worden genomen.

tapa 3

Van het vooronderzoek volgens lid 3 kan worden afgezien indien hierdoor een onnodige herhaling van de trein ontstaat.

tapa 4

Overeenkomstig artikel 2.3.2, lid 2 van de wet bevat het vierde lid de verplichting van de Raad om de cliënt te informeren over de mogelijkheid om een ​​persoonlijk plan op te stellen en dit aan de raad van bestuur te bezorgen.

Artikel 2.4 Gesprek

Deze bepaling is opgenomen om een ​​goede rechtsgang te waarborgen en kan worden gezien als een uitwerking van de verplichte delegatiebepaling van artikel 2.1.3, eerste en tweede lid, onderdeel a, van de wet, waarin onder meer wordt bepaald dat de gemeente In zij vaardigt in ieder geval bij ordonnantie de voorschriften uit die nodig zijn voor de uitvoering van het in artikel 2.1.2 bedoelde plan en de besluiten of maatregelen die het gemeentebestuur moet nemen.

omslag 1

De in artikel 2.3.2 van de wet samengevatte onderdelen van het eerste lid zijn ingevoegd.In artikel 2.3.2, eerste lid, wordt niet gesproken van “het gehoor” maar van “een onderzoek in overleg met degene door of namens wie de melder en waar mogelijk met de mantelzorgers of hun vertegenwoordigers”. De motivering van deze bepaling (Kamerstukken II 2013/14, 33 841, nr. 3, p. 143) maakt duidelijk dat bij een gedegen onderzoek vaak sprake is van enige vorm van persoonlijk contact met de betrokkene of een vertegenwoordiger van de betrokkene, aangezien op deze manier een adequaat totaalbeeld van de betrokkene en zijn situatie kan worden verkregen. Daarom is in het eerste lid bepaald dat het onderzoek moet worden uitgevoerd in overleg met de betrokkene. Het aanvraagformulier is gratis.

In het eerste lid wordt tevens benadrukt dat het gesprek met de opdrachtgever wordt gevoerd door deskundigen (namens het bestuur). Indien mogelijk vindt het gesprek plaats bij de cliënt thuis. Als de verbouwing tot appartement noodzakelijk is, is dit ongetwijfeld essentieel om de woonsituatie correct te kunnen inschatten en doeltreffende oplossingen te vinden.

In onderdeel b van de eerste alinea van het ondersteuningsplan is het onderwerp van gesprek 'de gewenste uitkomst van de ondersteuningsvraag'. Dit is van belang omdat, aldus de nota die volgt op het rapport (Kamerstukken II 2013/14, 33 841, nr. 34, p. 183), “de laatste toetssteen om vast te stellen of maatschappelijke ondersteuning effectief is geweest, de reactie op de de vraag of de cliënt zelf vindt dat de geboden maatschappelijke ondersteuning heeft bijgedragen aan een verbetering van zijn zelfstandigheid of participatie. Het bereiken van dit resultaat staat centraal in de Wet WMO 2015.”

In het eerste lid onder g wordt een afbakeningsregel gesteld met de term “hulpvraag” in de zin van artikel 1. Een persoon met een hulpvraag die beantwoord kan worden op grond van een ander recht kan direct en gericht worden gelokaliseerd . Voorbeelden hiervan zijn de Zorgverzekeringswet, de Participatiewet en de Leerplichtwet. Zie ook de tekst en toelichting van artikel 8, lid 2.

tapa 2

Op grond van artikel 2.3.2, lid 5 van de wet is in lid 2 bepaald dat de commissie bij het onderzoek een door of namens de cliënt ingediend persoonlijk plan betrekt.

Het gesprek is de hoofdregel en hoeft natuurlijk niet plaats te vinden als het niet verplicht is (zie paragraaf 4). Het kan bijvoorbeeld een klant zijn die al bekend is bij de community en een simpele 'follow' heeft.

Paragraaf 2.5 Ondersteuningsplan

Deze bepaling is opgenomen ten behoeve van de indiening van zorgvuldigheid en een eerlijk proces en is opgenomen in overeenstemming met artikel 2.3.2, lid 5 van de wet.

De eerste alinea zorgt ervoor dat er altijd een rapport wordt gegenereerd. De invulling van deze informatieplicht is informeel. In die zin kan de praktijk van de sociale zekerheidswet worden besproken. In de motivering (Kamerstukken II 2013/14, 33 841, nr. 3, pp. 32-33) staat dat de gemeente de opdrachtgever een omschrijving van de testresultaten zal verstrekken zodat deze een verzoek tot aanpassing kan indienen. Dit dient altijd schriftelijk te gebeuren. Een goede vertegenwoordiging maakt de gemeenschap duidelijk dat zij de juiste beslissing over een aanvraag moeten nemen en draagt ​​bij aan een heldere communicatie met de opdrachtgever. Uiteraard zal de presentatie van de studieresultaten variëren met de studieresultaten. De presentatie van het examen kan bijvoorbeeld zeer beperkt zijn als de klant van mening is dat hij goed is bediend en daarom is het niet nodig om een ​​verzoek om persoonlijke service in te dienen. Voor complexere onderzoeken is uiteraard een bredere vertegenwoordiging noodzakelijk. Desgewenst kan de gemeente de schriftelijke presentatie van de testresultaten ook gebruiken als een met de opdrachtgever afgesproken ondersteuningsplan ter bevordering van de zelfstandigheid en participatie, waarin de gemaakte afspraken en de daaruit voortvloeiende verplichtingen worden vastgelegd. In dat geval is het raadzaam dat de school en de opdrachtgever dit plan ondertekenen. Indien een persoonlijk plan is ingediend, wordt dit plan ook in de rapportage opgenomen of aangevuld.

Artikel 2.6 Onderzoekstermijn en Verlenging

In dit artikel staat dat de wettelijke onderzoekstermijn verlengd kan worden als de opdrachtgever daarmee instemt. Ten slotte kan een dergelijke verlenging gebaat zijn bij zorgvuldig onderzoek.

Artikel 2.7 Toepassing

Deze bepaling is tevens een uitwerking van paragraaf 2.1.3 lid 1 en lid 2 lit. Betrouwbaarheid, participatie, begeleid wonen of opvang. Om onnodige barrières te voorkomen en zo min mogelijk administratieve druk op de bewoners en de gemeente te leggen, kan de aanvraag voor een installatie op maat op elke mogelijke manier worden gedaan. De aanvraag en de aanvraagdatum worden zorgvuldig vastgelegd. De wet bepaalt dat de raad van bestuur binnen twee weken na ontvangst van het verzoek beslist (artikel 2.3.5 lid 2). De regels voor het indienen van aanvragen zijn vastgelegd in de Awb. Deze regeling wijkt daar niet van af. Volgens artikel 4, eerste lid, van de Awb moet een verzoek om een ​​besluit schriftelijk worden ingediend bij het bestuursorgaan dat bevoegd is om op het verzoek te beslissen (in casu het college van bestuur), tenzij de wet anders bepaalt. .

In het eerste lid is bepaald dat naast de opdrachtgever alleen een door hem gemachtigde of een gemachtigde een aanvraag kan indienen. Dit is minder breed dan de groep mensen rondom de cliënt die een melding kan doen. Zie artikel 2.1 en bijbehorende toelichting. Aangezien het hier om een ​​formeel verzoek om een ​​beschikking in de zin van de Awb gaat, is hier het formele vereiste voor de volmacht of vertegenwoordiging gespecificeerd.

Een aanvraag die niet met een ondertekend aanvraagformulier of financieringsplan is ingediend, hoeft niet in behandeling te worden genomen.

Artikel 2. 8 Fooien

Het bestuur kan indien nodig extern advies inwinnen om een ​​aanvraag te beoordelen; als dit de enige manier is om de aanvraag zorgvuldig te onderzoeken, is het in zekere zin zelfs verplicht. Bij het zoeken naar advies is het belangrijk dat er een duidelijke vraag of duidelijk afgebakende taak wordt gesteld, zodat opdrachtgever en adviseur op de hoogte zijn van het aanvullende onderzoek dat nog nodig is.

In artikel 2.3.8 lid 3 van de wet is een medewerkingsplicht opgenomen. De klant is verplicht op verzoek alle medewerking te verlenen die redelijkerwijs nodig is voor de uitvoering van deze wet. Zie tweede alinea.

Hoofdstuk 3 Aangepaste installaties

Artikel 3.1. Criteria voor een aangepaste installatie

In artikel 2.1.3, tweede lid, onderdeel a, van de wet is bepaald dat het college bij regeling bepaalt aan de hand waarvan het college kan bepalen of een cliënt recht heeft op persoonsgerichte zorg voor zelfredzaamheid, participatie, woonzorg of opvang.

In de motivering van deze bepaling (Kamerstukken II 2013/14, 33 841, nr. 3, p. 134) wordt gesteld dat individualisering van belang is bij het verlenen van persoonlijke aandacht. Gemeenschapsvrijheid is noodzakelijk omdat de behoeften van bewoners van gemeenschap tot gemeenschap kunnen verschillen, de sociale en fysieke infrastructuur van gemeenschap tot gemeenschap kan verschillen en de sociale en fysieke infrastructuur van gemeenschap tot gemeenschap kan verschillen. Ook de algemene dienstverlening is niet in alle gemeenten gelijk. Het is daarom niet mogelijk en ook niet wenselijk dat de verordening onomstotelijk regelt welke klantspecifieke systemen versterkt moeten worden. Wel moet de gemeente nader en specifieker definiëren, aan de hand van passende en toepasbare criteria, in welke gevallen een persoon persoonlijke aandacht kan krijgen. Deze verplichting wordt in dit artikel nader toegelicht.

In het derde lid onder c staat dat achteraf declareren in de regel niet mogelijk is.

tapa 4

Deze paragraaf kan worden gebruikt in een situatie waarin er bijvoorbeeld sprake is van alcoholmisbruik of een andere reden waarom een ​​bepaald etablissement de beperkingen zou opheffen, maar het nog steeds niet veilig is voor de klant of anderen om hen heen.

Artikel 3.2 Voorwaarden en weigeringsgronden

In de jurisprudentie is herhaaldelijk bepaald dat indien gronden voor weigering kunnen worden ingeroepen, deze gemotiveerd moeten zijn in de verordening. Zie bijvoorbeeld Rb. Gelderland 8.11.2013, nr. ZUT 12/1823. Ook op het gebied van rechtszekerheid is hier iets voor: zonder weigeringsgronden of bij gebruik van zeer ruime weigeringsgronden is het voor de klant niet mogelijk om zijn rechtspositie te bepalen of te voorzien. Daarnaast stelt het artikel de criteria vast waarmee iemand in aanmerking kan komen voor persoonlijke aandacht.

Lid 1 onder a

De wet bevat geen bepaling zoals artikel 2 van de bijstandswet van 2007. Het is echter belangrijk om een ​​duidelijk onderscheid te maken met andere wetten. Om die reden is deze bepaling opgenomen in de Regeling. Voor zover er een regeling is op basis van een andere wettelijke regeling met betrekking tot het probleem die de behoefte aan ondersteuning in het specifieke geval rechtvaardigt, wordt geen specifieke regeling van de cliënt verleend.

Uit de jurisprudentie ten tijde van het OMM 2007 volgt dat de opdrachtgever recht moet hebben op een opdracht om van een bestaande opdracht te kunnen spreken (CRvB 09-11-2011, nr. 11/3583 OMM en CRvB 09.28.2011). 2011, nr. 10/2587 WMO). Dit betekent niet dat de klant de voorziening daadwerkelijk moet hebben, maar dat hij er recht op heeft. Er is geen voorziening als de voorziening is afgewezen door een andere wettelijke bepaling (CRvB 08.03.2011, N° 11/517 Wmo) of het duidelijk is dat de opdrachtgever hiertoe niet het recht heeft (CRvB 19-04-2010, N ° 1). 09/1082 WMO).

Als de voorziening slechts gedeeltelijk vergoed kan worden door een andere bijzondere wettelijke voorziening, is er sprake van lopende voorziening (CRvB 22-05-2013, nr. 10/6782 Wmo). De klant kan in dit geval de rest van de kosten niet opvragen bij Wmo.

lid 1 onder b

Hiermee wordt verwezen naar de herhaling van het algemene beoordelingskader als centraal punt in de wet. Door het hier te herhalen kan het als reden voor afwijzing dienen.

lid 1 onder c

Het is niet de bedoeling dat de gemeente voorzieningen ter beschikking stelt waarvan het, gegeven de omstandigheden van de opdrachtgever, aannemelijk is dat de opdrachtgever daar gebruik van zou (zouden) maken, ook al waren er geen beperkingen (zie onder meer CRvB 03.07.2001, nr. 00/764 WVG, CRvB 16.04.2008, nr. 06/4668 WVG, CRvB 14.07.2010, nr. 09/562 WVG en Rechtbank Arnhem 16.08.2012, nr. AWB 11/5564).

De Raad van Bestuur dient altijd na te gaan of een installatie ook gebruikelijk is bij de opdrachtgever (vgl. CRvB 17.11.2009, nr. 08/3352 Wmo). De beoordeling of er sprake is van een algemeen gebruikelijke voorziening voor de klant betreft het antwoord op de vraag of de klant van de voorziening gebruik zou (of zou hebben gemaakt) als er geen beperkingen zouden zijn. Volgens jurisprudentie kunnen de volgende criteria een rol spelen bij de beoordeling:

• -

  Kun je de provisie in gewone winkels kopen?

• -

  Is de prijs van de installatie vergelijkbaar met vergelijkbare producten die algemeen als alledaags worden beschouwd?

• -

  Is de faciliteit specifiek ontworpen voor mensen met een handicap?

lid 1 onder d

Hiermee wordt bedoeld de situatie waarin de bouwer een klacht heeft ingediend en, alvorens een beslissing te nemen, het systeem zelf heeft geïmplementeerd of aangeschaft. Aangezien de rechter-commissaris niet meer in de gelegenheid is de voorziening volgens de vastgestelde richtlijnen te verlenen en verder geen invloed heeft op de verstrekking van de voorziening, kan in deze situatie de voorziening worden geweigerd. Deze regel voorkomt dat een vroegtijdig geïnitieerde voorziening niet overeenkomt met wat de Commissie als de gunstigste compensatiebepaling beschouwt. Dit omvat niet de situatie waarin een klant heeft gekocht of geïnstalleerd voordat er een rapport is gegenereerd. Want dan is er op het moment van de melding geen sprake van een compensabele situatie.

Lid 1 sub e

Dit onderdeel geeft aan dat het verzoek mag worden afgewezen als het gaat om een ​​retourzending of reeds gedane provisie, terwijl de klant wel verantwoordelijk kan zijn voor het zoekraken van het product, bijvoorbeeld door onzorgvuldigheid of grove nalatigheid, dus niet als de klant geen fout heeft gemaakt. Ook de eigen verantwoordelijkheid van de klant kan hier een rol spelen. Als er bijvoorbeeld een verstelbare keuken of andere dure apparatuur in een appartement wordt geplaatst, heeft dat gevolgen voor de verzekerde waarde van het gebouw. Dit risico moet worden gedekt door een inboedelverzekering. Als bij brand blijkt dat de woning niet voldoende verzekerd is, kan deze regeling op dit moment niet worden gehandhaafd.

Hoofdstuk 4 Thuishulp

Artikel 4.1 Resultaten begrotingssteun

In de meeste gevallen gaat het om het schoon en leefbaar houden van het huis. Het kan echter ook van invloed zijn op de andere resultaten die in dit artikel worden genoemd als er geen andere tijdelijke oplossingen beschikbaar of geschikt zijn.

Het gewicht en de intensiteit van de ondersteuning is afhankelijk van de mate van beperking van de cliënt.

Artikel 4.2 Criteria voor begrotingssteun

omslag 1

In deze paragraaf staat dat het uitgangspunt voor het schoonmaken van het appartement is dat de werkzaamheden alleen betrekking hebben op die ruimtes die nodig zijn voor de cliënt om het appartement normaal te gebruiken. Ruimtes die niet gebruikt (zouden) moeten worden, zijn dus uitgesloten.

leden 2 en 3

Conform de Wet sociale zekerheid 2007 wordt geen huishoudelijke hulp verleend als het gaat om gewone hulp. Het College van Bestuur houdt daarbij rekening met de in lid 3 genoemde omstandigheden.

Hoofdstuk 5 Bevordering van autonomie en participatie

Artikel 5.1 lid 1

Als onderdeel van het onderzoek naar de hulpvraag van de bewoner wordt het gewenste eindresultaat van de bewoner besproken. Dit eindresultaat, in combinatie met de geconstateerde beperking, leidt tot een te categoriseren behoefte aan ondersteuning. Afhankelijk van de toegewezen ondersteuningsbehoefte, intensiteit en duur krijgen bewoners passende ondersteuning, al dan niet in de vorm van PGB.

zoals 3 of 4

Indien nodig kan de universiteit zorgen voor vervanging van de thuissituatie.

Artikel 5.3 Criteria voor ondersteuning van deelname

In dit artikel is vastgelegd dat er geen hulp wordt verleend voor gewone hulp. Het College van Bestuur houdt daarbij rekening met de in lid 2 genoemde omstandigheden.

Hoofdstuk 6 Huisvestingsondersteuning

Artikel 6.1 Appartementsuitslag

Het te behalen resultaat voor de toekenning van de specifieke prestatie van de klant is het gewone gebruik van de woning waarin de klant zijn hoofdverblijf heeft. Het gaat om het gebruik en/of de toegankelijkheid van de kamers waarvan de opdrachtgever afhankelijk is voor het vervullen van de basis woonfuncties. Hieronder vallen in ieder geval het bereiden van maaltijden, persoonlijke hygiëne (wassen en naar de badkamer gaan) en slapen (trap naar de slaapkamer). Afhankelijk van de omstandigheden van het individuele geval kan het te bereiken resultaat ook betrekking hebben op de berging, entree, tuin of balkon van de woning (entree en doorgang). Er wordt verwezen naar de definities van woning en gewoonlijk gebruik van de woning in de statuten.

Artikel 6.2 Resultaat van het vervoermiddel

Dit artikel presenteert de resultaten van op maat gemaakte meubels die bedoeld zijn om in en om het huis te bewegen. Deze hebben betrekking op het kunnen bereiken van de noodzakelijke gebruiksruimten die bestemd zijn voor het normale gebruik van de woning. Dit kan een rolstoel zijn of een woonvoorziening.

Artikel 6.3 Criterium woonvoorziening

Dit artikel bepaalt dat de bijzondere bepalingen voorzien in dit hoofdstuk slechts worden toegekend voor wat betreft het normale gebruik van de woning.

Artikel 6.4 Aanvullende criteria voor woningen

omslag 1

Woningaanpassingen worden alleen verleend aan een zelfstandige woning gelegen in de gemeente Losser, zie definitie statuten. Aan woningaanpassingen zijn meestal flinke kosten verbonden. Daarom is een waarschijnlijk bestaan ​​van de woning van ten minste tien jaar een voorwaarde.

tapa 2

Dit artikel sluit enerzijds alle woonsituaties uit die niet een permanent en zelfstandig hoofdverblijf als doel hebben. Integendeel, die situaties zijn uitgesloten waarin door de aard van het gebouw mag worden aangenomen dat de installaties standaard zijn. Uitzonderingen kunnen worden gemaakt voor gemeenschappelijke ruimtevoorzieningen als bedoeld in lid 4 letter c, zonder welke de woning van de opdrachtgever niet drempelvrij is.

Of woongebouwen geschikt zijn ontworpen voor gehandicapten en/of ouderen blijkt niet alleen uit de bestemming, maar ook uit de bewoners zelf.Als een gebouw overwegend wordt bewoond door ouderen en/of gehandicapten, wordt uitgegaan van dit gebruik. Dit kan het geval zijn als meer dan de helft van de bewoners ouder is dan 55 jaar en/of een handicap heeft. Weliswaar blijkt uit de jurisprudentie dat er strenge eisen kunnen worden gesteld om aan te nemen dat een woning specifiek is ontworpen voor mensen met een handicap.

tapa 3

Het spreekt voor zich dat het toepassingsgebied van de regeling bij het verlenen van woonruimte beperkt is tot de woning waarin de opdrachtgever zijn hoofdverblijf heeft. Het achtervoegsel "will" is toegevoegd om klanten niet de mogelijkheid te ontnemen om naar de gemeenschap te verhuizen. De bouwer moet echter rekening houden met zijn beperkingen bij het kiezen van een appartement. Zie ook artikel 6.5 vierde lid van het Reglement.

tapa 4

Hierin wordt een aantal situaties genoemd waarin de Raad een verzoek om een ​​vaststelling op maat kan afwijzen. Dit is gebaseerd op het principe van eigen verantwoordelijkheid, waaronder omstandigheden in het risicogebied van de klant vallen.

onder een

Het kan zijn dat de opdrachtgever verhuist, terwijl daar door de beperkingen op het normale gebruik van het appartement geen aanleiding toe was. Een ander voorbeeld is de overgang van degelijke woningen naar ontoereikende woningen, gezien de beperkingen van het normale gebruik van de woning. Indien de overdracht geen gevolg is van een beperking van het normale gebruik van de woning - onvoldoende huisvesting. Indien de verhuizing niet doorgaat wegens de beperkingen op het gewone gebruik van de woning en er geen gewichtige redenen waren voor de verhuizing, zal de raad van bestuur de plaatsing afwijzen. Belangrijke redenen om te overwegen zijn: samenwonen, trouwen en gaan werken. Bij samenwonen of huwelijk houdt het bestuur ook rekening met de keuze van de klant in welk appartement hij wil samenwonen. Ook hier geldt weer dat er een belangrijke reden moet zijn dat u in de woning gaat wonen, waardoor er wellicht extra aanpassingen nodig zijn. Ook kijkt het bestuur naar de faciliteiten die van de 'partner' van de opdrachtgever kunnen worden verlangd.

laag b

Indien de opdrachtgever niet naar het voor hem meest geschikte appartement is verhuisd, worden op maat gemaakte meubels in beginsel afgewezen. Dit komt omdat het bestuur de mogelijkheid wordt ontnomen om te bepalen wat de meest winstgevende bijdrage zou kunnen zijn geweest. Onder deze voorziening valt ook de aankoop van een huis of grond of andere onomkeerbare handelingen zonder voorafgaand contact met het bestuur. Gebeurt dit niet, bijvoorbeeld door het bestuur te vragen naar de mogelijkheden van maatschappelijke ondersteuning, dan komt de cliënt in een lastige bewijspositie terecht. De bewijsplicht dat er geen geschikte (andere) woning meer beschikbaar was, ligt primair bij de opdrachtgever voor eigen rekening en risico. Indien de opdrachtgever dit niet kan aantonen, kan het bestuur de appartementsaanvraag afwijzen.

Het bestuur kan voorafgaande schriftelijke toestemming geven voor verhuizing naar ongeschikte woonruimte. Van een weigering op grond van lid 4 letter b is dus uiteraard geen sprake.

Lage c

De sacristie heeft de bevoegdheid om te bepalen dat accommodaties in gemeenschappelijke ruimten beperkt zijn (zie CRvB:2011:BQ2868 en CRvB:2012:BY5215) Er hoeven geen andere faciliteiten te worden toegewezen dan de limitatief opgesomde.

lage D

Vergelijk bijvoorbeeld CRvB:2011:BR4180.

lage f

Deze redenen voor afwijzing zijn gebaseerd op het principe van persoonlijke verantwoordelijkheid. Net als ieder ander is de opdrachtgever verantwoordelijk voor het oplossen van zaken als achterstallig onderhoud aan zijn woning. Hieronder vallen ook eisen die redelijkerwijs aan een woning gesteld kunnen worden. Als het om uw huis gaat, is dat vanzelfsprekend. Bij een huurwoning is het aan de klant om de verhuurder aansprakelijk te stellen.

Artikel 6.5 Criteriate bezoekenmaak het huis

In afwijking van de hoofdregel dat een appartement, daaronder begrepen een appartementsverblijf, slechts wordt verstrekt in het appartement waar de opdrachtgever zijn hoofdverblijf heeft of zal hebben, kan het bestuur een appartement toegankelijk maken voor bezoekers. Dit geldt uiteraard niet als er al een appartement is gecreëerd of op basis van een verzoek aan de opdrachtgever ter beschikking wordt gesteld (ongeacht of dit in een andere gemeente is). Alleen mensen die hun hoofdverblijf hebben in een inrichting met een indicatie van de Wet Verpleging hebben recht op aanspraak. Dit kan gevolgen hebben voor partners of kinderen die door deze optie in staat zijn gesteld om hun partner of ouders te bezoeken. De inrichting hoeft niet gevestigd te zijn in de gemeente Losser. In dit artikel is tevens vastgelegd wat wordt bedoeld met ter beschikking stellen aan bezoekers en dat het bestuur hiervoor een maximumvergoeding vaststelt.

Hoofdstuk 7 Beweegondersteuning in de leefomgeving

Artikel 7.1 Transportgemak van resultaten

Het eerste lid bepaalt het doel waarvoor de vervoersvoorziening wordt verstrekt. De mogelijkheid om te bewegen in de woonomgeving geeft de cliënt de mogelijkheid om sociale contacten te onderhouden. Uitgangspunt is dat je 1500 kilometer per jaar mag afleggen. Hiermee wordt de lijn gewaarborgd zoals gehanteerd onder de WMO 2007. Dit betekent echter niet dat in individuele gevallen meer of minder niet mogelijk kan zijn. Het dagelijks bestuur is immers verplicht om maatwerk te leveren en is dus gerechtigd om in individuele gevallen naar boven of beneden af ​​te wijken. Dit is ook mogelijk als er meer dan één transportmiddel is voorzien. Ten slotte kunnen verplaatsingen betrekking hebben op korte afstanden en op langere afstanden binnen de woonomgeving van de cliënt.

Artikel 7.2 Transportgemakcriterium

Het eerste lid vloeit voort uit het algemene uitgangspunt dat een maatwerkvoorziening alleen kan worden verstrekt als een algemene voorziening niet passend is. Daarnaast bepaalt het tweede lid de reikwijdte van de leefomgeving. In de zin van dit hoofdstuk wordt 15 tot 20 kilometer rondom de woning redelijk geacht (vgl. CRvB: 2009: BH4270 en CRvB: 2010: BL4037), de directie kan hiervan in individuele gevallen afwijken.

Artikel 7.3 Gebruik Regiotaxi

De opdrachtgever die gebruik maakt van de Regiotaxi is een bijdrage in de reiskosten verschuldigd. De hoogte van deze reisbijdrage is vergelijkbaar met de kosten van het openbaar vervoer die ieder heeft, ongeacht of deze beperkt is. De raad van bestuur bepaalt hieromtrent nadere regels in het financieel besluit.

Hoofdstuk 8 Het besluit

Artikel 8.1 Inhoud van het besluit

omslag 1

Uitgangspunt van de wet is dat de cliënt een verstrekking op maat krijgt. Wel bestaat op verzoek van de opdrachtgever de mogelijkheid om een ​​persoonlijk budget toe te kennen.

tapa 2

In dit lid wordt aangegeven hoe bezwaar kan worden gemaakt.

tapa 3

In deze paragraaf is aangegeven dat het ondersteuningsplan en de samenvatting van de resultaten deel kunnen uitmaken van het besluit.

lid 4 onder a en lid 5 onder a

Het beoogde resultaat is bijvoorbeeld "mobiliteit" en niet "een scootmobiel".

tap 5

Uit CRvB 29-05-2013, nr. 10/6324 Wmo valt af te leiden dat het de taak van het college is om de opdrachtgever adequaat te informeren over de eigen bijdrageplicht en de door het bestuur gehanteerde uitgangspunten, zoals de kosten prijs van inzet. De Raad van Bestuur dient daarom bij het besluit over gunning van het systeem aan te geven welke kostprijs van het systeem aan het CAK in rekening wordt gebracht.

omslag 6

De voorwaarden en verplichtingen in een leningsovereenkomst moeten worden nageleefd. Als een klant de voorwaarden van de leningsovereenkomst niet naleeft, zorgt deze paragraaf ervoor dat de opname mogelijk is omdat de klant niet heeft voldaan aan de voorwaarden die door de wet zijn vastgesteld.

Hoofdstuk 9 Persoonlijk Budget

Artikel 9.1 Criteria persoonsgebonden budget (pgb)

Lid 1 onder a, b en c

Voor de cliënt die dat wenst, is het recht op een persoonsgebonden budget bij wet vastgelegd. Hieruit volgt niet automatisch dat er ook recht is op een GBP. De Raad van Bestuur gaat na of aan de voorwaarden is voldaan. Volledigheidshalve zijn in dit artikel de drie voorwaarden van artikel 2.3.6, lid 2 van de wet opgenomen ter beoordeling van de universiteit.

Als de cliënt niet aan de eerste voorwaarde van lid 1 letter a kan voldoen, kan hij hulp krijgen van iemand uit zijn sociale netwerk of van zijn wettelijke vertegenwoordigers. Onder wettelijke vertegenwoordiger wordt verstaan: curator, bewindvoerder en mentor.

Onder de tweede eis volgens lid 1a, het verantwoord uitvoeren van de taken behorende bij het PGB, valt ook de eis dat de klant de geleverde kwaliteit kan beheersen.

tapa 2

De wettelijke eisen dat een PGB wordt geweigerd als de ondersteuner een belang heeft dat strijdig is met het belang van de cliënt, zijn aangevuld. Dat is in ieder geval het geval als de supporter een commercieel belang heeft.

Opgemerkt wordt dat het College van Bestuur ook de bevoegdheid heeft om het persoonlijk budget af te wijzen conform artikel 2.3.6 nummer 5 letter b van de wet, deze bevoegdheid bestaat dus als het persoonlijk budget in het verleden is gewijzigd of ingetrokken omdat:

• -

  de klant heeft onjuiste of onvolledige informatie verstrekt;

• -

  De cliënt heeft niet voldaan aan de voorwaarden verbonden aan het persoonlijk budget;

• -

  De cliënt heeft het PGB niet of voor een ander doel gebruikt.

tapa 3

In dit artikel staan ​​verplichtingen die samenhangen met het recht op een persoonsgebonden budget.

Lid 3 onder a

Een cliënt die een PGB verlangt en daar naar het oordeel van het bestuur recht op heeft, is verplicht een door het bestuur vastgesteld en beschikbaar gesteld persoonsgebonden budgetplan te ontwikkelen. Wat dit betekent, staat in de definities van de verordening. De cliënt kan al een PGB-plan hebben om te motiveren waarom hij een PGB wil. Het bestuur kan aanvullende voorwaarden stellen aan het persoonlijk budgetplan. Een voorbeeld: in een specifieke situatie kan het zinvol zijn om momenten van de tussentijdse evaluatie, en de bijbehorende terugkoppeling naar de adviseur, mee te nemen in de planning van het persoonlijk budget.

Om de voortgang van het onderzoek te waarborgen wordt een termijn vastgesteld waarbinnen de cliënt het benodigde PGB-plan moet overleggen.

lid 3 onder b

Een persoonsgebonden budget mag niet worden besteed aan een installatie die voor de opdrachtgever gebruikelijk is.

Lid 3 sub c

Met de invoering van het trekkingsrecht wilde de wetgever uitdrukkelijk stoppen met het toestaan ​​van uitbetalingen van pgb's aan uitzendbureaus, andere intermediairs of vertegenwoordigers. Persoonsgebonden budgetten worden namens het bestuur door de Sociale Verzekeringsinstelling (SVB) aan derden uitbetaald.

Lid 3 onder d

In deze bepaling is vastgelegd dat het PGB binnen drie maanden na toekenning moet worden gebruikt. In sommige gevallen kan het bestuur de bevoegdheid uitoefenen om het toekenningsbesluit ongedaan te maken.

tapa 4

In dit artikel is vastgelegd dat de cliënt altijd een zorgcontract sluit met de aanbieder op basis van het SVB-model. de aard van de vordering omvat. Dit om misbruik van het PGB te voorkomen.

lid 4 onder d

Het nummer waaronder de aanbieder is ingeschreven bij de Kamer van Koophandel staat bekend als de Zorg- en Maatschappelijke Dienstverlening Bedrijfsclassificatie (SBI). Elke onderneming die zich inschrijft in het handelsregister krijgt een aanvullende SBI-code. Deze code bestaat uit 4 of 5 cijfers en identificeert de activiteit van een bedrijf. Door de SBI-code te raadplegen kunt u controleren of de dienstverlener waarvoor u bent ingehuurd door de budgetverantwoordelijke werkt.

tap 5

Een van de kwalitatieve aspecten van de wet is dat een maatwerkinstallatie veilig moet zijn (zie artikel 3.1, tweede lid van de wet). Daarom mag persoonlijke aandacht geen enkel risico inhouden voor de gezondheid van de klant of derden. In dit artikel is daarom vastgelegd dat de met een PGB gefinancierde installatie ook veilig moet zijn. Dit is de verantwoordelijkheid van de klant. Het bestuur toetst of een voorziening veilig is.

Artikel 9.2 Vaststelling van de hoogte van het persoonlijk budget

omslag 1

Dit lid is gebaseerd op artikel 2.1.3 lid 2 letter b van de wet, waarin is vastgelegd dat het PGB toereikend moet zijn.

tapa 2

Dit lid geeft de kaders voor het bepalen van de hoogte van het PGB voor diensten. Er wordt onderscheid gemaakt tussen een tarief voor drukbezette mensen en een tarief voor het informele netwerk. Professionele ondersteuning is verleend als deze wordt verleend door een zorginstelling of door een zzp'er, mits deze is ingeschreven bij de Kamer van Koophandel.

tapa 3

Het BNP voor werknemers bedraagt ​​maximaal 85% van de kostprijs van de goedkoopste beloning in natura.

tapa 4

Het persoonsgebonden budget van het netwerk informele huishoudelijke hulp bedraagt ​​maximaal 60% van de kostprijs van de voor de cliënt voordeligste compenserende maatregel.

.

tapa 8

In de beleidsregels kan nader worden bepaald wat wel en niet betaald kan worden met het PGB.

Hoofdstuk 10 Kostendeling

Paragraaf 10.1 Kostenbijdrage Douanefaciliteiten

omslag 1

De klant is voor de specifieke verstrekking van de klant een kostenbijdrage verschuldigd. Dit geldt zolang het op maat gemaakte product in gebruik is of kan worden gebruikt of totdat de kostprijs is betaald. Als de klant een niet-geldelijke dienst op maat heeft maar daar geen gebruik van maakt, moet hij een eigen bijdrage leveren. De bijdrage is verschuldigd aan het persoonlijk budget zolang het persoonlijk budget wordt toegekend. De kostenbijdrage wordt geïnd en geïnd door het CAK conform het bepaalde in het uitvoeringsbesluit.

tapa 2

Hierin is vastgelegd dat bewoners, ongeacht hun vermogen en inkomen, een eigen bijdrage van € 19,- per maand betalen voor levensonderhoud. De maximale eigen bijdrage per huishouden is € 19,- per maand. Als meerdere personen in een huishouden gebruik maken van de Wmo, betalen zij in totaal € 19,-. De maximale bijdrage van € 19,- per maand geldt niet voor meerpersoonshuishoudens die geen recht hebben op een wettelijk pensioen. Voor deze groep is de eigen bijdrage op nihil gesteld (zie artikel 3.8, vierde lid, Uitvoeringsbesluit WMO 2015).

tapa 3

Voor cliënten jonger dan 18 jaar mag de Raad van Bestuur geen kostenbijdrage aanrekenen voor een individuele voorziening. Er is een uitzondering als een verandering van woonplaats wordt toegestaan. De kostenbijdrage komt ten laste van de in lid 2 genoemde personen.

Artikel 10.3 Berekening van de kostprijs voor gedeelde kosten

In dit artikel wordt gedefinieerd wat wordt bedoeld met de kostprijs van een maatwerkdienst in natura, een persoonlijk budget en een algemene dienst. De kostprijs bepaalt de hoogte van de kostenbijdrage die de klant moet betalen. De kostenbijdrage van een maatwerkproduct mag niet hoger zijn dan de kostprijs. De klant betaalt dus niet meer dan de gemeente zelf verschuldigd is voor de levering op maat. Indien een klant een persoonlijke schatting heeft ontvangen, is de kostprijs het bedrag van die schatting. De tegemoetkoming in de kosten is nooit meer dan een tegemoetkoming in de kosten indien gebruik wordt gemaakt van een afkoopsomvoorziening.

Artikel 10.4 Vaststelling en incasso kinderopvangtoeslag

Deze bepaling is gebaseerd op 2.1.4 paragraaf 7 van de wet.

Met opname in dit artikel wordt bedoeld de bescherming en begeleiding van de cliënt die de thuissituatie heeft verlaten, hetzij in het kader van het veiligheidsrisico dat voortvloeit uit huiselijk geweld, hetzij het niet alleen thuis kunnen redden.

Hoofdstuk 11 Toezicht en handhaving

Artikel 11.1. Bewaking en naleving

Volgens artikel 2.1.3 lid 4 Wmo 2015 moeten in de regeling regels worden gesteld ter bestrijding van de illegale aanschaf van een klantspecifieke voorziening of persoonlijk budget, alsmede misbruik of verkeerde toepassing van de wet.

Artikel 11.2 Nieuwe Feiten en Omstandigheden, Herziening, Herroeping of Herstel

Deze bepaling is een uitwerking van de regelplicht van artikel 2.1.3 lid 4 van de wet, volgens welke de regeling telkens regels stelt ter bestrijding van het oneigenlijk ontvangen van een maatwerkvoorziening of een persoonlijk budget, alsmede het misbruik of onrechtmatige toepassing van de wet.

Secties 1, 2 en 4

In het eerste, tweede en vierde lid wordt herhaald wat reeds in de wettekst staat (artikelen 2.3.8, 2.3.10 en 2.4.1). Met de opname van deze wettekst in de regeling wordt beoogd een volledig overzicht te bieden van de regels ter bestrijding van het onterecht ontvangen van een persoonsgebonden uitkering of persoonlijk budget, evenals misbruik of oneigenlijke toepassing van de wet.

Hoofdstuk 12 Kwaliteit en klachten

Artikel 12.1 Kwaliteitseisen maatschappelijke ondersteuning

Deze bepaling is een uitwerking van de statuten in artikel 2.1.3, lid 2, letter c) van de wet, waarin is bepaald dat de statuten in alle gevallen moeten voldoen aan de kwaliteitseisen van de voorzieningen, eisen met betrekking tot de betrekken van de expertise van professionals.

De overheid legt de verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van de voorzieningen bij de gemeente en de aanbieder. Het is aan de gemeente om in de verordening vast te stellen welke kwaliteitseisen aan facilitaire aanbieders worden gesteld. Deze eisen kunnen ook betrekking hebben op de ervaring van het in te zetten personeel. In de motivering van artikel 2.1.3 lid 2 letter c van de wet (Papeles Impresos II 2013/14 33 841 no. 3) benadrukt het kabinet dat de kwaliteitseisen van artikel 3.1 en volgende van de wet en dat deze gericht zijn tot aanbieders direct worden benaderd zijn het uitgangspunt. De eis van een kwalitatief goede dienstverlening geeft gemeenten een ruime speelruimte om in afstemming met de cliënt en ondersteunende organisaties kwaliteitsnormen voor de ondersteuning te ontwikkelen.

In de eerste paragraaf zijn enkele voor de hand liggende kwaliteitseisen uitgewerkt. Het jaarlijkse klanttevredenheidsonderzoek bedoeld in paragraaf 3 is verplicht conform artikel 2.5.1, paragraaf 1 van de wet.

Artikel 12.2 Verhouding prijs en kwaliteit van levering door derden

De raad van bestuur kan de uitvoering van de wet gelasten, met uitzondering van de vaststelling van de rechten en plichten van de opdrachtgever, uitgevoerd door de leveranciers (artikel 2.6.4, eerste lid van de wet). In gevallen waarin dit het geval is voor een installatie, moeten maatregelen worden genomen om een ​​goed evenwicht te verzekeren tussen de prijs van het leveren van een installatie en de eisen aan de kwaliteit ervan (artikel 2.6.6, 1 lid van de wet). Er moet rekening worden gehouden met de vakbekwaamheid van de specialisten en de arbeidsvoorwaarden.

Om te voorkomen dat alleen rekening wordt gehouden met de laagste uitvoeringsprijs, somt dit artikel een aantal andere aspecten op waarmee het college rekening moet houden bij het vaststellen van de tarieven (naast de prijs). Dit geeft hen een beter idee van de werkelijke kosten van de activiteiten die ze leveranciers willen laten uitvoeren. Uitgangspunt is dat een aanbieder gekwalificeerd personeel inzet in arbeidsvoorwaarden die overeenkomen met de vereiste kwalificaties. Hiervoor is in ieder geval een beeld nodig van de benodigde werkzaamheden en de daarbij behorende arbeidsvoorwaarden. Dit biedt medewerkers de zekerheid dat hun werk voldoet aan de geldende arbeidsvoorwaarden.

Artikel 12.3 Klachtenregeling

Volgens de Awb heeft de gemeente de fundamentele plicht om mondelinge en schriftelijke klachten over gedragingen van ondergeschikte personen en autoriteiten adequaat te behandelen.

omslag 1

Het eerste lid bevat een bepaling over het gemeentelijk beroepsrecht. Deze bepaling is niet verplicht onder deze wet en is hier opgenomen om een ​​volledige beschrijving te geven van de rechten en plichten van klanten in de verordening. Met betrekking tot het van toepassing zijnde artikel 9 Awb, dat nadere regels bevat over de behandeling van klachten en tevens het recht geeft om de verantwoordelijke ombudsman na afhandeling van de klacht om een ​​onderzoek te verzoeken, volstaat deze regeling met de eenvoudige bepaling van het eerste lid . Hiervoor geldt de reguliere klachtenprocedure van de gemeente Losser.

tapa 2

In het tweede lid van artikel 6.6 is een regeling opgenomen over klachten tegen bepaalde aanbieders. Een dergelijke voorziening is verplicht conform artikel 2.1.3 tweede letter e van de wet, volgens hetwelk het huishoudelijk reglement in ieder geval moet bepalen op welke voorzieningen en diensten de regels voor de behandeling van klachten van klanten van toepassing zijn. De betreffende aanbieder is verplicht een klachtenprocedure vast te stellen met betrekking tot de in de regeling genoemde voorzieningen en diensten (artikel 3.2 lid 1 letter a van de wet).

In de motivering (Kamerwet II 2013/14, 33 841, nr. 3, p. 57-58) staat dat klanten in principe de mogelijkheid moeten hebben om te klagen over alles wat ze verkeerd vinden aan de manier waarop ze zich behandeld, niet gewenst voelen . De cliënt kan ontevreden zijn over het gedrag van een wijkambtenaar, bijvoorbeeld de manier waarop een gesprek over zijn (vermeende) onwetendheid is gevoerd. Als de cliënt niet tevreden is over het gedrag van de aanbieder, kan dat bijvoorbeeld ook de kwaliteit van de geboden sociale ondersteuning zijn (in relatie tot de vakbekwaamheid van de medewerker of een bepaalde houding of uitspraak, slechte communicatie of (niet )) beschikbaarheid van de aanbieder).

Het spreekt voor zich dat klanten die zich benadeeld voelen eerst een klacht indienen bij de verantwoordelijke aanbieder. U moet erop kunnen vertrouwen dat de aanbieder de klacht snel afhandelt en ook snel afhandelt. Als het proces niet naar wens verloopt, kunt u een klacht indienen bij de gemeente.

Het derde lid van artikel 12.3 somt een reeks instrumenten op die de Raad kan gebruiken om ervoor te zorgen dat de verplichting om over een klachtenmechanisme te beschikken, adequaat wordt vervuld door leveranciers.

Artikel 12.4 Deelname aan maatschappelijke dienstverleners

Dit artikel bouwt voort op artikel 2.1.3, lid 2, onder f), van de wet, waarin is bepaald dat in ieder geval, om te bepalen welke entiteiten onderworpen zijn aan een klantparticipatieregeling in de door de aanbieder voorgestelde besluiten, vereist is welke gebruikers zij zijn van belang.

Daarom gaat dit artikel over het betrekken van de klanten bij de aanbieder. Voorheen moest de aanbieder zich houden aan de regels van de Wet Cliëntenklachten en de Wet Medezeggenschap Cliënten Zorginstellingen (Wmcz). Onder Wmcz is medezeggenschap richting de leverancier al gerealiseerd via de klantadviesraad. Volgens de Sociale Welzijnswet 2015 is het volledig aan de gemeenten om de regels vast te stellen.

Dit is in het eerste lid gespecificeerd toen werd gespecificeerd dat leveranciers een systeem van medezeggenschap moeten opzetten. Alle aanbieders van klantspecifieke voorzieningen zijn verplicht een medezeggenschapscommissie in te stellen (art. 3.2 lid 1 sub b van de wet).

In het tweede lid wordt een aantal instrumenten genoemd waarmee het bestuur kan zorgen voor een goede uitvoering van de medewerkingsplicht van de aanbieder.

Artikel 12.5 Procedures voor het melden van rampen en geweld

In het eerste lid van artikel 3.4 van de wet is bepaald dat de aanbieder de in artikel 6.1 van de wet bedoelde inspecteur onverwijld op de hoogte stelt van calamiteiten die zich voordoen tijdens het leveren van een installatie en geweld tijdens het leveren van een installatie. Artikel 6.1 van de wet bepaalt dat de raad van bestuur de personen aanwijst belast met het toezicht op de naleving van de bepalingen van de wet of overeenkomstig de wet.

In aanvulling op het voorgaande bepaalt dit artikel dat de Raad van Bestuur normen stelt voor het opstellen van rapporten en dat de Inspecteur deze rapporten onderzoekt en de Raad van Bestuur adviseert om nieuwe rampen te voorkomen en geweld te bestrijden.

Hoofdstuk 13 Informele waardering en participatie van zorgverleners

Artikel 13.1 Jaarlijkse beoordeling mantelzorgers

Deze bepaling is een uitwerking van de regelplicht van artikel 2.1.6 van de wet. Hierbij wordt onder meer geregeld hoe de gemeenschapsoverheid jaarlijks een blijk van waardering uitreikt aan de mantelzorgers van cliënten in de gemeenschap. Gemeente Losser doet dit door activiteiten te organiseren op de Dag van de Mantelzorg.

Artikel 13.2 Participatie en betrokkenheid

In dit artikel wordt verwezen naar de Participatieverordening krachtens artikel 150 van de Gemeentewet en de Participatieverordening Gemeente Losser. Dit zorgt ervoor dat het WMO-beleid hetzelfde engagementproces volgt als andere gebieden. De medezeggenschaps- en medezeggenschapsregels zijn verplicht volgens § 2.1.3 lid 3 TKG.

Hoofdstuk 14 Slotbepalingen

Artikel 14.1 Hardheidsclausule

De beslissing moet individueel worden genomen. Dit kan in bepaalde omstandigheden aanleiding geven tot de noodzaak om af te wijken van een bepaling uit de Regeling met directe verwijzing naar artikel 2.3.5 van de wet.De verwachting is dat de hardheidsclausule minder vaak zal worden gebruikt. Want op basis van artikel 2.3.2 van de wet wordt standaard al een zorgvuldig onderzoek gedaan waarbij alle persoonlijke omstandigheden in aanmerking worden genomen. Wel wordt in deze regeling de hardheidsclausule gehandhaafd als vangnet voor al die situaties waarin door toepassing van de regeling een onbillijke situatie ontstaat. Een afwijking van de regeling kan alleen in het voordeel en nimmer in het nadeel van de opdrachtgever zijn. Over het algemeen moet de cliënt rechtvaardigen dat zijn situatie bijzonder is. Ook dit zal hij nader moeten toelichten.

Artikel 14.2 Intrekking oude normen en overgangsrecht

Het tweede lid van artikel 14.3 bevat een overgangsrecht voor de huidige bepalingen op basis van de oude regeling.

De hoofdregel van het derde lid is dat de aanvragen die nog in behandeling zijn bij het bestuur worden beoordeeld aan de hand van dit reglement.

In lid 4 is bepaald dat lopende beroepen volgens bovenstaande regels worden afgehandeld.

Artikel 14.3 Ingangsdatum en titel

Dit artikel regelt de inwerkingtreding van deze regeling en bepaalt hoe naar de regeling moet worden verwezen.